Kehribar, bazı ağaçların kendilerini hastalıklardan, zararlılardan, böceklerden, ağaç kutlarından, çeşitli dış etkenlerden ve gövdelerinde oluşan yaraları iyileştirmek için salgıladıkları reçinelerin taşlaşıp fosilleşmesi sonucu oluşmaktadırlar..
Özellikle kozalaklı ağaçlardan ve bu ağaçlar ailesinde, grubunda bulunan sedir ağacının salgıladığı reçinelerden oluşurlar..
Kehribar, Dünyada bazı Avrupa ülkeleri, Baltık denizi, Polonya, doğu Avrupa ve Rusya ve ülkemiz Türkiye’nin de bazı şehirlerinde bulunur..
Dünya kehribar yataklarının yüzde doksanı Rusya’nın Kaliningard bölgesinde bulunmakta ve bu bölgeden çıkarılmaktadır.. Türkiye de, ise Bayburt, Erzurum, Erzincan illerimiz de bulunmaktadır.
Kehribarın Kullanım Alanları:
Kehribar, eski dönemlerde tıp alanın da bazı hastalıkların tedavisinde kullanılmıştır.. Türk bilim insanı İbni Sina Kehribarı bir çok hastalığa şifa olarak niteliyordur. Antik Roma da çeşitli hastalıklara ve akıl hastalında koruyucu olarak kullanılmıştır.. Doğu ülkelerinde ki inanışa göre kehribar dumanı ruha güç ve cesaret veriyordu.. Çin de de bir çok hastalığa karşı kullanılıyordu.. Litvanya da ise ölünün arkasından yakılan kehribar tütsüsünün şeytani ruhları uzaklaştırıp iyi ruhları çağırdığına inanılıyordu.. Almanya da, diş çıkarmakta olan bebeklerin üzerine konan kehribarın acısız ve güçlü dişlerin çıkmasını sağlayacağı söyleniyordu.. Kehribardan elde özellikle kadınlarda takı, süs eşyası ve erkekler için tespih yapımında kullanılan parlaklık ve renk açısından diğer bütün taşlardan kıyaslanamaz bir üstünlüğe sahip yapısıyla süs eşyası olarak kullanımda öne çıkmaktadır, Gömüldüğünde ise ufak cisimleri kendine çekme özelliği olan ve kolay kırılan fosil bir maddedir..
Eskiden Bayburt Erzincan ve Erzurum da bölge insanlarının buldukları kehribarları ne olduğunu bilmediklerinden ve çıraya benzettiklerinden yakıt olarak yaktıkları da söylenmektedir.
M.G