Mahalli idare teşkilatının en küçük birimi olan köy kelimesinin sözlük anlamı; şehre oranla toplumsal, ekonomik özellikleri ve nüfus yoğunluğu bakımından farklı olan gelirini genellikle tarım ve hayvancılıktan sağlayan, yerleşim sistemi bakımından da bulunduğu şartlara uygun konut düzenine sahip olan kırsal bir yerleşim birimidir. Bu kelime Farsça kökenlidir.
Köy, tüzel kişiliğe sahip bir mahalli idare birimidir. İl İdare kanununca köyler bucak ve kasabalara bağlıdır. Tarih boyunca, geçim şekillerine göre farklılıklar gösteren birçok köy yeri kurulmuş olup, bu alanda yaşayan toplumlar imece usulü ile hayatlarını devam ettirmişlerdir. Köy yerlerini seçimle başa gelen muhtar ve ihtiyar köy heyeti idare eder. Köy toplumunun temel geçim kaynakları tarım ve hayvancılıktır. Köy toplumu tarih boyunca benimsedikleri gelenekleri ile bir yaşam sürüp, hayatlarını da bu gelenekler doğrultusunda idame ettirirler. Ülkemizde yayla köyü, dağ köyü, ova köyü gibi bulundukları coğrafi bölgeye ve geçim kaynaklarına göre farklılıklar gösteren birçok köy bulunmaktadır.
Köyler nüfus yoğunluğu, ulaşım sistemi, yönetim sitemi, geçim kaynakları, kültürel ve sosyal farklılıkları bakımından diğer yerleşim birimlerinden ayrılmaktadırlar. Nüfusu 2000’den az olan bu yerleşim birimleri, kendi içerisinde sınırları ve cami, okul, otlak ve orman gibi ortak malları bulunan idari birimlerden biridir. Geçim sağlanırken işbirliği ve dayanışma ön plandadır.