Atatürkçülüğün on ilkesi:
Bilim, Ahlak, Milli Egemenlik, Tam Bağımsızlık, Cumhuriyetçilik, laiklik, Milliyetçilik, Halkçılık, Devletçilik ve İnkılapçılıktır.
Bir Atatürkçü’nün bu on ilke ve kuralı bilmesi uygulaması ve etrafındakilere de anlatarak bu ilkelerin yaşanabilir olması için çabalaması, çalışması, ve bu ilke ve kuralların gelecek nesillere aktarılmasını kendisine görev edinmelidir. Ancak o zaman kendisine Atatürkçü diyebilir..
Atatürkçülüğün bilim ve ahlak ilkesinin gereği de budur.. Kişi ancak bildiği yaşadığı ve uyguladığı ilke ve kurallar doğrultusunda, bunları uygulamalı olarak etrafına anlatarak bilgi aktarma görevinde başarılı olabilir..
Örek: Hayatında, işinde, iş ahlakında, devlet idaresinde, milli irade uygulamasında, milli meselelerde halkının tam bağımsızlığında, devletçilik ve laiklik uygulamalarında davranış eylem ve icraatlarıyla bu kuralların altını bilimsel bir şekilde doldurarak etrafına örnek olursa inandırıcı ve başarılı olur. Yoksa bilimden bilgiden yoksun sadece söylemde bir Atatürkçülük, ne bu güne, ne yarınlara, ne de geçmiş tarihi hadisler söz konusu olduğunda anlamsız faydasız ve yararsız bir hal alır.
İnsanı güçlü ve donanımlı yapan en büyük silah bilgidir. Atatürkçü, siyasal, sosyal, ekonomik ve politik hayata bakarken Atatürk’ün baktığı gözle bakandır.
Atatürk’ün gözüyle bakmak nasıl olur?
Atatürk, Tarıma, hayvancılığa, ülke ekonomisi, sanayisi, eğitim, sağlık ve güvenliğine ve dış siyasette, dünya ile olan askeri ekonomik ve siyasi politikalara ülke dışından, Avrupa veya Amerika gibi devletlerin gözünden değil, kendisinin de bir parçası olduğu, içinde bulunduğu toplumun, temsil ettiği halkın, milletin, milletinin gözüyle bakmıştır.. Kısaca özet olarak Atatürkçü bakış, kendi halkının gözüyle bakabilmektir.
M.G