Harar, harmandan samanlığa, saman taşımaya yarayan bir gereçtir.
Eski dönemlerde keçi kılından dokunarak yapılan, keçe gibi bir kumaştan, ve sonra ki yıllarda çadır kumaşlarından da dikilen iki metre boyunda seksen doksan santimetre çapında boru şeklinde dikilen bir gereçtir.. Uzun boru şeklinde olur.. Bir ucu dikilir bir ucu da saman doldurmak için açık bırakılarak dikilir. Ve saman doldurulup basıldıktan sonra samanın dökülmemesi için açık olan kısmına yapraklı dallardan konarak üzeri kalın bir ip ile örgü sekliden bağlanır.. Harara, çuvalın büyük devasa boyunda olanı da denebilir..
Çiftiler, köylerde ki tarlalarında ektikleri buğday, arpa, yulaf gibi ürünleri biçip hasat ettikten sonra harmanda dövdükten ve savurarak tanelerini ayırdıktan sonra oluşan samanı, kışın hayvanlarına yedirmek için samanlıklarına taşımak için bu hararları kullanırlardı.
Bu hararlara elle doldurulan saman, hayvanlar aracılığı ile hayvanlara yüklenerek bir hayvanın iki tarafına birer adet olmak üzere her hayvana iki tane harar sarılır ,at eşek, katır, bu hayvanlarla samanlığa taşınırdı.. Bu hararlara samanı doldurup sıkıştırmaya ise harar basma denir ve çok sıkı basılması gerekir ki hayvanlarda yüklendiğinde formasyonu bozulmadan, ikiye bükülüp kırılmadan 2-3 saatlik yolu bile sorunsuz bir şekilde tamamlayabilsin..
Harar basma işlemi aynı zamanda zorlu bir iştir. Hem sıcak bir ortamda yapılır. Hem de harmanın ve samanın tozuna maruz kalarak yapılan bir iştir. Ve keçi kılından yapılması hasebiyle elle basma işlemi anında ellerde, kollarda, ciddi deformasyonlar kaşıntılar olur.. Hatta yumruk üzerleri ve kollarda sıkıştırma esnasında oluşan sürtünmeden dolayı yırtılma ve kanamalar bile olabilir.
M.G